Verhalen van mijn vader

Volgens mijn vader was er nog een Carl of Karl Dumont, generatie pap’s ouders of een neef. Vernoemd naar een Meister? Guus heeft hem nooit ontmoet. Waarschijnlijk is hij geboren in Indië, en heeft daar gewoond en gewerkt. Carl/Karl i.v.m. fam Meister? Oma Moes was een Meister, maar uit welk Duitssprekend land ….
Er zijn inderdaad 2 Carl Dumont’s: Carl Wilhelm, geboren in 1860 in Utrecht, en Carl Herman, geboren in 1907 in Weltevreden, Nederlands Indië.

Oma Flore de Calonne was voor haar trouwen met haar broer André (en/of een zus?) op reis in Italië. Waarschijnlijk rond 1910-1914 (i.v.m. 1e W.O.). Daar bezochten ze een kasteel, waar ze het gastenboek tekenden. Een man liep hen na en sprak hen aan, een zogenaamde zaakwaarnemer, die zei dat ze familie waren van di Colonna en recht op een erfenis hadden, want die zaakwaarnemer was op zoek naar (de) erfgenamen. Oma zei iets dat het haar niet interesseerde. Volgens pap omdat oma waarschijnlijk toch dacht dat het geen familie was. Bovendien moesten ze dan een zaakwaarnemer vanuit Nederland sturen om van alles te regelen. Di Colonna kan overigens ook ‘uit Keulen’ betekenen. Maar misschien was het ook gewoon een oplichter.
Pap zei later dat hij zich waarschijnlijk vergiste (?), want hij zei dat ze, Di Colonna, een familielid hadden die naar Indië was vertrokken. En de oma van oma, de moeder van de echtgenoot van oma Moes zou jaarlijks een vat wijn van deze familie ontvangen hebben.

Het tweede verhaal speelt zich af in de eerste helft van de 19e eeuw.
Een de Calonne was een Fransman die zich in Indië had gevestigd. Mogelijk gevlucht voor de Franse justitie: ergens was er een duister tintje, belasting? Duel? Hij was zeer rijk, want hij bezat een landgoed op noord-midden Java bij Semarang. Met een legertje personeel. Dat was nodig want er waren rovers die plunderden. Dat kondigden ze zelf aan. De Calonne had een groot scheepskanon dat hij vulde met schroot. Hij wachtte dan tot de rovers genaderd waren, met hun krijgsmuziek voorop, dan schoot hij en gingen de boeven op de vlucht. Hij kreeg van zijn Franse familie elk jaar een vat wijn toegestuurd (zou rond of nog vóór 1800 zijn), waarvan de overlevering wil dat hij zijn medewerkers er dronken mee voerde. In die tijd waren er nog nauwe relaties tussen de Franse en Nederlandse tak van de Calonnes. Die gingen na zijn dood verloren. De nalatenschap was eerst 32 of 64 miljoen francs, een paar jaar later was er een 2e oproep voor erfgenamen om zich te melden. Toen ging het opeens maar om de helft dus 32 of 16 miljoen. Dit speelt rond 1850, dus rond de geboorte van oma Moes, mijn overgrootmoeder.

Na de dood van deze Franse de Calonne kwam er weer een zoektocht naar erfgenamen. Een echtgenote van een de Calonne was zo jaloers op de adellijke afkomst van haar man dat ze de familiepapieren vernietigd had, o.a. door haar kleine kinderen ermee te laten spelen. Geen bewijs en brief dus over de familierelatie of erfenis. Toen werden familiepapieren en brieven per boot van Frankrijk naar Indië gestuurd. De boot is nooit aangekomen, die verging met man en muis (periode 1800-1840).

En in het laatste verhaal over verloren schatten vertelde mijn oma mij dat er een schip is vergaan met familie-bezittingen, waaronder meubilair en een kapitaal aan zilver, onderweg van Nederlands Indië naar Nederland.

Mijn vader had het erover dat oma Moes een ‘halfbloed’ relatie zou zijn van een Fransman en een ‘inlander’, bediende/slavin. Maar hoe ze dan aan de Duitse naam Meister kwam …. Oma Moes is wel geboren in Nederlands Indië, maar onder welke naam? Waarom staat zij niet in de lijstjes met oudste Nederlanders? Misschien had ze de Nederlandse nationaliteit nog niet bij haar geboorte.
Waar nooit over gesproken is zijn de Calonne-vrouwen die kinderen kregen voor ze getrouwd waren.